Bir kac yil once, Seattle Ozel Olimpiyatlarinda, tumu fiziksel ve zihinsel
ozurlu olan dokuz yarismaci, 100 metre kosusu icin baslama cizgisinde
toplandilar. Baslama isareti verilince, hepsi birlikte basladilar, bir
hamlede baslamadilar belki ama yarisi bitirmek ve kazanmak icin
istekliydiler.

Yarisa baslar baslamaz iclerinden genc bir delikanli tokezleyip yere dustu
ve aglamaya basladi. Diger sekiz kisi oglanin aglamasini duydular.
Yavasladilar ve geriye baktilar. Sonra hepsi yonlerini degistirdiler ve
geriye donduler ve oglanin yanina geldiler. Iclerinden Down Sendrom' lu bir
kiz egilip oglani optu ve "Bu onun daha iyi olmasini saglar" dedi. Sonra
dokuzu birden kolkola girdiler ve bitis cizgisine dogru hep birlikte
yuruduler. Stadyumdaki herkes ayaga kalkip dakikalarca onlari alkisladi.
Orada bulunan insanlar hala bu oykuyu anlatiyorlar. Neden? Cunku su tek
seyi derinden bilmekteyiz :

Bu hayatta onemli olan sey, kendimiz icin kazanmaktan cok daha ötede olan
bir seydir. Bu hayatta önemli olan, yavaslamak ve rotanizi degistirmek
anlamina gelse bile digerlerinin de kazanmasi icin yardim etmektir.