Bekleyenler İçin 


Bir ayak sesi duymayayım 
Kapıya koşuyorum 
Gelen sen misin diye 
Bir siyah saç görmeyeyim 
Yüreğim burkuluyor 
Ağlamaklı oluyorum 
Her şey bana seni hatırlatıyor 
Gökyüzüne baksam 
Gözlerinin binlercesine görürüm 
Bir rüzgar değse yüzüme 
Ellerini düşünmeden edemem 
Yaktığım bütün sigaraların dumanları sana benzer 
Tadı senden gelir 
Yediğim yemişlerin 
İçtiğim içkilerin 
Ve içimdeki bu dayanılmaz sıkıntı 
Bu emsalsiz hüzün 
Seni beklediğim içindir 

Resmine bakamaz oldum 
Uykulardan korkuyorum artık 
Utanıyorum odamdaki bütün eşyalardan 
Şu sedir hala gelip oturmanı bekliyor 
Şu ayna karsısında güzelliğini seyretmeni 
Şu kadeh dudaklarına değebilmek için duruyor masada 

Ve şu saat geldiğin anda 
Durabilir sevincinden 
Zaman çıldırabilir 
Çünkü benim dünyamda 
Ölümsüzlük, seni sevmek demektir. 
Bir çocuk dogmayı bekler 
Bir ağır hasta ölmeyi 
Bitkiler yağmur ve güneşi bekler 
Yalnız bir kadın sevilmeyi 
Ve düşün ki bir adam 
İçinde bütün bekleyenlerin korkusu ve ümidi 
Seni bekler 
Asılmayı bekleyen bir idam mahkumu gibi 

Sen gelinceye kadar 
Pencerem kapalı duracak 
Rüzgar gelmesin diye 
Artık perdeleri açmayacağım 
Gün ışığı girmesin diye 
Sonra kahrolacağım 
Bu karanlıkta, bu derin yalnızlıkta 
Ve günlerce gecelerce haykıracağım 
Nerdesin diye, Nerdesin? 
Bir gün bu kapıdan sen gireceksin 
Biliyorum 
Ergeç bu bekleyişin bir sonu gelecek 
Yıllarca sonra 
Öldüğüm gün bile gelsen 
Butun bu bekleyişimi ve olduğumu unutup 
Çocuklar gibi sevineceğim 
Kalkıp sarılacağım ellerine 
Uzun uzun ağlıyacağım. 

Ümit Yaşar Oğuzcan