BİZİ KAYBEDİYORSUNUZ!    Bizi kaybediyorsunuz. Biz kim miyiz?  Biz, "Oglum okuyup mühendis, doktor vs olup da üç kurusa mi çalisacaksin? " demek yerine oglum, kizim okusun da adam olsun diyen anne babalarin evlatlariyiz. Kimimiz hali vakti yerinde ailelerin çocuklariyken kimimiz fakir ailelerin evlatlariydik. Ilkokulda lisede ayni siralarda dirsek çürüttük. 12 Eylül silindirinin üstünden henüz geçmis bulundugu Türkiye Universiteleri'nin taze yikintilari arasindan çiktik.  Biz bu gün 40'larimizin civarinda en verimli olmamiz gereken çagimizdayiz. Biz, mezun olmakla yetinmedik. Bir taraftan canimizi disimize takip gece gündüz çalisirken bir taraftan gelecege hazirlanmak için, hem mesleki açidan hem de insan olarak, kendimizi yetistirmeye devam ettik. Dogayi, sanati, sporu sevdik, insanlari ve bu ülkeyi sevdik.  Lacivert takim elbiseleri çekip sadece kendimiz için çalisip dünyaya bos bos bakip hayati salt Amerikan Dolari olarak görmedik. Her aldigimizin karsiligini fazlasiyla vermeye çalistik.  Bizi kaybediyorsunuz, Siz bu vatanin gurur duyduklari ve onlarla gurur duyanlar, siz birbirinizi över, birbirinizi omuzlarda gezdirirken biz durmadan çalistik, ürettik. Siz vatan millet nutuklari atarak bu vatanin tasini topragini talan edip, kiyilarini, akarsularini rezil eder, ormanlarina acimadan balta vurup, topragini erozyona ugratirken biz çalistik. Biz bu ülkeyi sevdik. Havasini, suyunu, tasini, topragini, ormanini, agacini, denizini, kiyisini korumaya çalistik.  Bizi kaybediyorsunuz, Biz bu ülkede hukukun üstünlügünü istedik. Vatandaslarin devlet karsisinda esit muamele görmesini istedik. Sokaklarimiz güvenli olsun istedik siz sehirleri hirsiza kapkaççiya teslim ettiniz. Degnekçinin adi sayenizde Mafya oldu, siz Mafya'nin bile adini lekelediniz.  Devletin, ülkenin ve insanlarinin geleceginin aydinlik olmasi için, egitime önem vermesini, bizden sonraki kusaklarin bizi geçmesini istedik. Ama egitime laçkaligi, "Paran kadar oku" felsefesini yerlestirdiniz. Biz sanati sevdik, bildik ki sanat kalkinmanin, ilerlemenin lokomotifidir. Biz kazançlarimizdan kesilen vergilerin hiç degilse bir kismi sanata ayrilsin istedik. Bu sirf bizim için ya da sanatçilar için degil bu ülkenin tüm insanlari için, gelecegi için gerekli dedik. Siz ise egitilmis insandan hep korktunuz kaçtiniz.  Biz, sporu sevdik ama döner biçaklariniz ve "ölmeye ölmeye geldik" sloganlarinizla eski çag arenalarina çevirdiginiz stadlara giremedik. Galatasaray için çigliklar atarken hiç bilmediniz Hagi'ye, Jardel'e, Popescu'ya ödenen milyonlarca Amerikan Dolari'ni bu ülkeye kimlerin kazandirdigini.  Ekonomik tedbirler dediniz bizi ezdiniz, vergi dediniz bizi kümesteki kaz bellediniz. Kazancimizdan aldiniz yetmedi, Katma Deger dediniz aldiniz yetmedi, tasarrufu tesvik dediniz aldiniz yetmedi. Çagdas insanin ihtiyaci olacak ne varsa lüks deyip ek vergi istediniz verdik, hep aldiniz, hiç vermediniz.  Kimimiz doktor oldu devlet, üniversite hastahanelerinde. Yüzlerce hastaya bakmak yormadi bizi bürokrasinin çarklari ve "hamili kart yakinimdir" kartlari kadar.  Bizi kaybediyorsunuz, Çünkü biz bu ülkeyi talan etmek için degil karsiliksiz sevdik ve hep verdik. Ama artik verecek bir seyimiz kalmadi. Bizi kaybettiniz.  Bittik, tükendik, ne arzumuz ne istegimiz ne yasam sevincimiz kaldi. Becerebilenimiz güneye göç etti mütevazi bir hayati seçti, kimimiz bize kucak açan yabanci ülkelere çalismaya gitti, kimimiz ise yeter, benim neyim eksik deyip piyasaya girdi.  Eger yarin Taliban Afganistan'i benzeri bir Türkiye yerine modern, insanlari mutlu bir Türkiye isteyip de bu ülkeyi yattigi yerden kaldirmak, sönmüs bacalari yeniden tüttürmek, duran çarklari yeniden döndürmek isterseniz bizi çok arayacaksiniz. Eger hala anlamadiysaniz tekrarlayalim; BUNU BIZDEN BASKASI YAPAMAZ, AMA SIZ BUNU ANLAMIYOR, BIZI KAYBEDIYORSUNUZ...